Hz. Peygamber’in adı,
“Müdâviü’l-Külûm”dur. der Fütûhât-ı Mekkiyye eserinde İbn Arabî Hazretleri.
Yani ‘yaraları iyileştiren’dir O. (S.a.v.)
Ve sen!
Bin dört yüz yıllık hasretin adına sımsıkı sarıldığım,
Gül bahçelerinde kokuna doyamadığım Ey Sevgili!
Özlemimi merdiven yapıp kavuşmalarımı büyüttüm Himalayalara inat…
Her duanın başına ve sonuna nurundan bir salât yerleştirdim Ey Sevgili!
Gözyaşım sade bir ırmağa dökülür sandım olmadı…
Coşkusu Cennetine kavuşmuş soramadım En Sevgili!
Doğ Kalbime doğ ki güneş utansın ışığından,
Şevkat sıcaklığın sarsın dört bir yanı…
Öksüz kaldım sen gidince yokluğunda.
En yoksula bir tebessüm ver Ey Sevgili!
Acı, buram buram kor sinelerde…
Kimine göre yakıcı,
Kimine göre ise gözyaşının gözden değil, yürekten damlası…
O kutluya göre ise,
Aşkın AŞK makamından çağıldaması
Acıyla NEY olup gizlice inim inim inlemesi
Sonsuza elçi olup!
Buram buram GÜL kokması…
Salâtü selâm tahiyyatü ikram.
Kainatın Efendisine olsun.
Aşk ile Hû…
